We kennen hem onder andere als comedian, acteur, schrijver en muzikant. Kasper van Kooten is van alle markten thuis. Toch keert hij dit seizoen weer terug naar het theater. Zijn eerste echte liefde. De voorstelling Speeltijd is het tiende theaterprogramma van de cabaretier, een jubileum.
In zijn eerdere programma’s maakte hij gebruik van de nodige fictie, muzikanten en decors, maar in Speeltijd neigt Van Kooten naar stand-up comedy: een barkruk, een microfoon, een man en zijn waarheid.
“Ja, het begint duidelijk te worden dat ik altijd – zoals ook nu weer na vier jaar – terug zal keren naar de basis: de planken. Hetgeen waar ik voor opgeleid ben, maar wat eigenlijk al veel eerder begon met het kerstcabaret op school, toneelvoorstellingen of bandoptredens die ik vanaf mijn 12e deed. Televisie en film zijn een enorm grote en leuke bijzaak, maar theater is wel mijn eerste echte liefde.” aldus van Kooten.
Het begon dus weer te kriebelen?
“Toen mijn dochter geboren werd, vier jaar geleden, was ik toevallig net klaar met mijn laatste tournee. Ik besloot voor onbepaalde tijd te stoppen om haar elke avond te kunnen zien. Dat is vrijwel altijd gelukt en dat voelt als een zeer wijs besluit. Ik werkte veel overdag, voor televisie, maar na wat mindere ervaringen in tv-land en een enorme berg verhalen die zich weer opstapelde, dacht ik: ik moet weer! Ik wil weer! Ik ga weer! Heerlijk het land in om de mensen te vermaken… Mijn dochter is akkoord overigens.”
Zorgde het vaderschap voor extra inspiratie?
“Nou, story of my life is dat ik leef voor afwisseling en in het theater al heel veel verschillende dingen heb gedaan. Bij dit programma kies ik echter voor eenvoud. Ik denk dat ik daar zevenenveertig voor heb moeten worden. En vader ook! Dat zeker.”
Ja, je slaat voor dit theaterprogramma een nieuwe weg in. Is dat een moeilijke klus?
“In principe is het net als de negen voorgaande programma’s. Het werk, het zitten en afzonderen om te schrijven is niet anders. Je begint alleen echt weer bij nul. Ik moet mezelf weer toestaan om fouten te maken, maar ben bizar perfectionistisch. Dat bijt elkaar wel eens.
Toch is opnieuw beginnen ook heerlijk. Tussen mijn vorige voorstellingen zat vaak anderhalf jaar, en nu heb ik vier jaar gehad om mezelf opnieuw uit te vinden voor in het theater. Zo voelt dat ook echt. En dat is fris en lekker. Ik heb er héél veel zin. En ik ga het voor het eerst ook gewoon stand-up noemen. Geen decors, geen fictie, personages, opsmuk of liedjes, maar gewoon ik en mijn verhalen, grappen en bespiegelingen.”
Gaat de voorstelling herkenbaarheid opleveren bij het publiek?
“Dat is vermoed ik de belangrijkste motivatie voor een comedian om een nieuwe show te schrijven. We willen lachen om wie we zijn, toch? Als ik naar collega’s kijk, kan ik enorm genieten als ik iets goeds zie. Dat is vaak bij de stukken waarin ik mezelf herken. Het is onze taak om dagelijkse zaken disproportioneel op te blazen en op die manier grappig én herkenbaar te maken. Ik wil mijn publiek daarom meenemen in mijn verwondering over hoe de dingen lopen. En dat ze dan denken: nondeju, dat voel ik ook! En er samen om lachen.”
Wat kunnen we nog meer verwachten?
“ Speeltijd is een kinderlijke titel, maar vat het wel samen. In hoeverre mag en kan ik nog ‘lekker buiten spelen’? Want dat is toch hoe theater voor me voelt. Hoeveel zuivere speeltijd heeft een man van mijn leeftijd nog over voor zichzelf? Het is een voorstelling die gaat over lol in het leven, het plezier en geluk van elke dag. Maar ook over de vraag: Hoe lang is er nog? Zonder dat het zwaar wordt. Mensen moeten schuddebuiken van het lachen. Dat is ook nog eens super gezond!”
Is ‘mensen een leuke avond bezorgen’ wat theater zo leuk maakt?
“Ja, bij mij gaat het altijd allemaal maar om één ding: mensen een onvergetelijke, of gewoon leuke, ontspannende avond te bezorgen. Of ik dat met mijn stem onder een tekenfilm doe, ’s avonds in het theater, of in een rol in een speelfilm: ik breng graag een glimlach of tranen van ontroering op iemands gezicht.”
Dat klinkt doelgericht, zou je jezelf zo omschrijven?
“Ik ben een doelgericht, stevig typje dat soms te lang en koppig doordramt. Echter wel altijd met de intentie om het mensen naar de zin te maken en de wereld beter te begrijpen. Dat dan weer wel.”
Nou, genoeg over de voorstelling… Wat staat er nog op je bucketlist?
“Een nummer 1 hit in Bolivia.”
Je blijft toch cabaretier hè?
“Een cabaretier die ongelofelijk veel zin heeft in de voorstellingen die gaan komen! Hoewel ik weet dat het maken van een voorstelling altijd begint met enorm zoeken, is daar gelukkig óók weer een lief en trouw publiek die er letterlijk en figuurlijk voor je zijn. Mijn taak is dus om te zorgen dat zij een fantastische, en humorvolle avond hebben. Ik blijf theater zo’n ongelofelijk mooi iets vinden. Mensen in Dinxperlo kopen een kaartje en zeggen daarmee: ik kom hoor, en ga je gang: vermaak ons! Dat is het meest welkome, geweldige en dankbare gevoel dat er is!”
Wil je nog iets kwijt?
“Kom en laat je gaan. Speeltijd is er ook voor jou!”
Speeltijd is te zien op donderdag 9 januari om 20:00 uur.
